Waarom Next Level Learning
Systeemdenken is een populaire methode geworden om complexe problemen op te lossen. Systeemdenken is een benadering die gebaseerd is op het zien van het geheel, een complex systeem dat bestaat uit vele op elkaar inwerkende delen. Sinds de jaren negentig hebben onderzoekers veel aanvullende tools en methoden bedacht om de resultaten van systeemdenken te verbeteren. De tekortkomingen van systeemdenken zijn in vier eenvoudige inzichten samen te vatten die hieronder beschreven zijn. Deze inzichten zijn niet moeilijk te begrijpen en eigenlijk liggen ze voor de hand. Waarom iedereen nog niet vanuit deze inzichten vanuit het grote geheel aan het kijken is, is wellicht de vraag die opkomt. Dit heeft te maken met het werkelijke idee van systeemdenken, dat we vanuit het grote geheel hebben te kijken en niet vanuit een bepaald perspectief of paradigma. In de praktijk betekent dit dat we ons eigen paradigma los moeten laten en dat doen we niet gemakkelijk. Daar hebben we een soort hulpmiddel bij nodig dat Next Level Learning heet. Next Level Learning is een vorm van systeemdenken die ontwikkeld is aan de hand van de vier inzichten en wordt op deze website daarom de 4de generatie systeemdenken genoemd.
De vier inzichten
De vier inzichten zijn hieronder beschreven. Op de pagina ' Links ' staan links naar wetenschappelijke artikelen en boeksamenvattingen die gerelateerd zijn aan systeemdenken. Bij de inzichten hieronder zijn de nummers [#] van de publicaties vermeld die een bespiegeling geven op het onderwerp van het betreffende inzicht. Door er op te klikken kom je direct op de linkpagina bij de juiste publicatie.
1) Bij het oplossen van een complex probleem moeten we er rekening mee houden dat we deel uitmaken van het hele systeem waarnaar we kijken met systeemdenken
Op het moment dat we een oplossing toepassen op een systeem om een probleem op te lossen, zal het systeem reageren op onze interventie. Dit interactieproces tussen onszelf en het systeem maakt ook deel uit van het hele systeem. We moeten er daarom rekening mee houden dat we zelf deel uitmaken van het hele systeem waar we met systeemdenken naar kijken.
[1] , [7]
2) Iedereen die bij een complex probleem betrokken is, moet met systeemdenken naar het hele systeem kijken
Op het moment dat een oplossing vanuit het perspectief van systeemdenken wordt toegepast op een systeem, zullen de betrokken mensen de oplossing niet kunnen zien zonder systeemdenken. Ze zien alleen de oplossingen vanuit hun eigen perspectief, die mogelijk in strijd zijn met de oplossing vanuit het perspectief van het geheel. Als we allemaal -alles zien vanuit het perspectief van het geheel, inclusief onszelf, krijgen we een gedeeld perspectief. We zullen gedeelde mogelijkheden en oplossingen zien.
[1] , [4]
3) Bij systeemdenken moeten we de tijd ook vanuit het perspectief van het geheel bekijken, alsof we terugkijken vanuit het perspectief van de toekomst.
Als de echte oorzaak van een dynamisch probleem niet is geïdentificeerd, kan het probleem niet worden opgelost, maar in het beste geval gedurende een bepaalde periode onder controle worden gehouden, meestal door nieuwe controleparameters toe te voegen. Door de tijd vanuit het perspectief van het geheel te bekijken, kunnen we de dynamiek en de werkelijke oorzaken van de exponentiële versterkingsfactoren van het probleem zien. Door deze oorzaken in het systeem onschadelijk te maken, wordt het complexe probleem definitief opgelost, niet alleen voor nu maar ook voor de toekomst. Kijken naar het complexe probleem vanuit het perspectief van de totale tijdspanne is als terugkijken vanuit het perspectief van de toekomst.
[1] , [2] , [5]
4) Systeemdenken moet een manier van leren zijn die ons alles continu vanuit het perspectief van het geheel laat zien.
Het oplossen van een dynamisch probleem is een dynamisch proces waarbij het systeem continu verandert. Iedereen die bij een complex probleem is betrokken, moet het veranderende probleem en systeem dus ook continu vanuit het geheel bekijken. Systeemdenken is geen methode om op een bepaald moment toe te passen, maar een manier waarop je continu naar het hele systeem kijkt, een manier van leren. Door te leren zien als een soort buitenstaander kijken we automatisch naar problemen, systemen en onszelf vanuit het perspectief van het geheel en daarmee zal alles transformeren. Systeemdenken wordt met dit inzicht een vorm van transformatief leren waardoor we alles vanuit het perspectief van het geheel zien, inclusief onszelf, op een dynamische manier.
[1] , [3] , [6] , [7]
Van waarom naar hoe
Nu we weten waarom we een 4de generatie systeemdenken nodig hebben om een complex probleem op te lossen komt de vraag op hoe we dit doen als er veel mensen bij betrokken zijn.